استاندارد ایزو در پیچ ها (ISO Standard)
استاندارد ایزو یکی از پر مصرف ترین استاندارد های کاربردی در مصارف صنعتی می باشد. علت رایج بودن آن نیز قدمت این توافق که در سال ۱۹۴۷ امضا شده است می باشد. حرف M که به همراه یک عدد برای انتخاب سایز پیچ ها استفاده می شود، در اصل نشان دهنده ی قطر خارجی (اسمی) رزوه ی پیچ براساس میلیمتر می باشد. این استاندارد براساس قطر سوراخی با دیواره ی صاف می باشد که یک نخ بروی آن قرار گرفته است و باعث ایجاد اتصال مناسب می گردد و در نهایت قابلیت اتصال مهره از سمت دیگر را داشته باشیم. به طور مثال افراد بسیاری با این سوال مواجه هستند که پیچ M6 یعنی چه؟ در پاسخ به این سوال بر اساس استاندارد ایزو باید گفت پیچ ۶M دارای قطر خارجی ۶ میل بوده و قابلیت اتصال در یک سوراخ به قطر ۶ میل را دارد.
گرید یا کلاس پیچ
کلاس یا گرید پیچ (bolt grade) یکی از پارامتر های انتخاب پیچ می باشد که به مقاومت و استحکام و همچنین نوع و کاربرد آن اشاره دارد. بالاتر بودن کلاس پیچ ها به معنی محکم تر بودن و بیشتر بودن میزان کربن موجود در آلیاژ آن است. کلاس پیچ، معمولا در پیچ شش گوش بیشتر مطرح می شود. نکته قابل توجه در این مورد این است که گرید ها در استاندارد های مختلف متفاوت اند. گریدهای ۳.۶، ۴.۶، ۴.۸، ۵.۶، ۶.۸، ۸.۸، ۹.۸، ۱۰.۹، ۱۲.۹ گرید هایی هستند که در استاندارد DIN مطرح هستند و از این میان گریدهای ۵.۶، ۸.۸، ۱۰.۹ و ۱۲.۹ پرکاربردترین می باشند. گرید ۸.۸ به پیچ خشکه نیز معروف است.
پیچ متریک چیست؟
روش های تولید پیچ
روش ریخته گری
روش ماشین کاری
روش غلتک کاری یا نورد
کله زنی
کاربرد های پیچ
پیچ ها که از مهمترین اجزاء پایپینگ می باشند، در صنایع بسیاری مورد استفاده قرار می گیرند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
صنعت ساختمان
صنعت خودروسازی
صنایع نفت، گاز، پتروشیمی
پل و سد سازی
صنعت کشتی سازی
مزایای استفاده از پیچ
هزینه کم
مقاومت حرارتی بالا
نصب آسان
نیاز به فضای کم
روش ریخته گری
در این روش بر اساس مدل مورد نظر، ماده مذاب درون قالب ریخته شده و پس از شکل گیری، قطعه سرد شده و از قالب خارج می شود. در مرحله بعد عملیات پرداخت کاری انجام می شود. این روش برای پیچ هایی که به دقت زیادی نیاز ندارند و پیچ های با ارتفاع کم مناسب است.
روش ماشین کاری
در تولید پیچ به روش ماشین کاری از روش های زیر استفاده می کنند:
حدیده
قلاویز
تراشکاری
پیچ های تولید شده به روش حدیده کیفیت مطلوبی ندارد و همچنین هزینه آن بالاست. از این روش برای ایجاد رزوه بیرونی استفاده می کنند. از قلاویز برای ایجاد رزوه درونی استفاده می کنند. این روش هم، هزینه بالایی دارد و برای آلیاژ های نرم کاربرد دارد. دقت در تراشکاری بسیار کم است و استحکام محصولات تولیدی پایین می باشد.
تولید پیچ به روش غلتک کاری (نورد)
از مزایای این روش پرداخت کاری و ایجاد سطح صیقلی بهتر، زمان کم و هزینه پایین تولید است. این روش برای تولید پیچ با قطر و طول متفاوت مناسب نمی باشد.
تولید پیچ به روش کله زنی
کله زنی به دو روش انجام می شود:
کله زنی سرد
کله زنی گرم
کله زنی سرد اکثرا برای تولید پیچ هایی با ابعاد دقیق کاربرد دارد. اما کله زنی گرم معمولا برای ساخت پیچ های قطور به کار می رود. در روش کله زنی، ماده اولیه میلگرد است. سرعت در تولید، کم شدن قابل توجه ضایعات، کاهش هزینه، تنوع و کیفیت از جمله مزایای روش کله زنی می باشد.